Het zijn woelige tijden. We kunnen niet meer zomaar vertrouwen op onze ervaringen uit het verleden. Het huidige maatschappelijk  gewricht vraagt om andere reflexen, gebaseerd op nieuwe theorieën.

Toekomstonderzoek is daarom nuttig. En met het handboek ‘Toekomstonderzoek voor organisaties, methoden en technieken’ wordt een keur aan vormen gepresenteerd. Patrick van der Duin heeft bekende methoden als scenario-denken, Delphi-methode en Roadmapping bondig op een rij gezet.

Zelf heb ik niet zoveel met de voorspellende waarden van dergelijk onderzoek. De ontwikkelingen buitelen over elkaar heen. Iets wat je gisteren voorzag is vandaag alweer achterhaald. De kunst voor een organisatie is vooral om flexibel te zijn, zodat het mee kan bewegen met de stormen van deze tijd.

Door het vizier op de toekomst te richten zie je meer mogelijke ontwikkelingen. Deze dienen als spiegel of als toetssteen voor je huidige visie en strategie. “Als-dan” gesprekken noem ik die.

Door toekomstonderzoek ben je ook meer gevoelig voor early warnings die aangeven dat bepaalde ontwikkelingen er aan gaan komen. Als organisatie ben je voorbereid op de aanstaande veranderingen doordat je aan Vooropdenken hebt gedaan. Je hebt nog tijd voor de puntjes op de i.

Ik ben ook blij dat mijn collega Rene Hartman een hoofdstuk over creativiteit heeft mogen toevoegen. Niets is meer dodelijk dan de toekomst benaderen zonder oog te hebben voor je eigen denkpatronen hierbij. Een kritische open blik en verbeeldingskracht zijn de juiste attitude voor fantastisch toekomstonderzoek.