Voor de eindpresentatie van mijn tweede jaar aan de Kunstacademie Haarlem koos ik een gedicht van Paul van Ostaijen als uitgangspunt, Melopee. Het ritme en de beeldspraak spreekt me aan. Ik heb het gecombineerd met een foto van mijn liefste in Toscane plus de schitterende, misschien wel überkitsch, magnolia's. Met deze elementen ben ik heel veel schetsen gaan maken om vervolgens een aantal composities in kleur uit te werken. De ene keer pakt dit verrassend goed uit en de andere keer is het niks. Die zoektocht is fascinerend, want het is deels te sturen en daarnaast veel werken op mijn intuïtie. Op...