Creativiteit, problemen oplossen en nieuwsgierigheid wekken; allemaal termen die veelvuldig terugkomen in de ideeënstroom over het curriculum basis- en voortgezet onderwijs in 2032. Het zal niemand verbazen dat ik deze vaardigheden van harte omarm.

Momenteel ben ik betrokken bij een project op basisschool De Kring in Haarlem, samen met David van der Kooij.

In zes lessen leren de kinderen van groep 8 aan de hand van zogenaamde ‘doordenkers’, een bijzonder volkje dat woont in een bijna theepot, om situaties met andere ogen te bekijken. Ze leren hun talenten beter kennen en gebruiken en ze ontwerpen nieuwe gebruiksvoorwerpen. De reacties zijn positief, zowel bij leerlingen als leerkrachten.

Natuurlijk zijn zes weken te weinig om een kanteling te bewerkstelligen, maar het is wel een begin. De directie denkt er over om het programma door te voeren in alle groepen. Dan krijg je het dus 8 jaar lang aangeboden, dat zet zoden aan de dijk.

Maar met de vaardigheden van Creatief Denken alleen, ben je er niet in 2032. Je hebt ook kennis nodig waarbij je vervolgens Creatief Denken gebruikt om tot (nieuwe) inzichten en verbeteringen te komen. In diezelfde opsomming kwam ik ‘onderzoekend leren’ tegen. Volgens mij is dit een prachtige brug tussen die kennis en flexibiliteit van geest. Het is geen kwestie van kiezen, maar van samenbrengen. Daar ligt volgens mij de ware kracht.