Lag bij het NRC vorige week het accent op creativiteit binnen innoveren, het FD legde in haar innovatiekatern de focus op de ratio met een artikel over scenarioplanning en een Delftse hoogleraar.

Die scenario’s over innoveren in Nederland anno 2040 vond ik trouwens niet erg sterk. De gekozen assen waren niet goed en de scenario’s onevenwichtig.  De geschetste scenario’s zijn ook niet uitgesproken genoeg. Ze bieden geen enkele uitdaging om een strategie voor 2040 aan fijn te slijpen.

Met Vooropdenken, een combinatie van scenarioplanning en creatief denken, heb ik samen met Ilya Broekhuizen een verbeterde versie van scenarioplanning gemaakt. Door de assen extremer te maken en vooral de mate van onzekerheid en beïnvloedbaarheid mee te nemen in het opzetten van de scenario’s worden de schetsen van de toekomst intrigerender.

Deze scenario’s gebruik je om je bestaande strategie te toetsen of een nieuwe visie te ontwikkelen. Geen van de scenario’s komt uit. Niemand kan de toekomst voorspellen. De dialoog die je voert met collega’s over de scenario’s scherpt het analytisch vermogen. Hierdoor ben je in staat om snel in te spelen op nieuwe ontwikkelingen. Wij noemen dit management-flexibiliteit. Dat is de kracht van scenarioplanning.