Vandaag was het eerste doelgroeponderzoek voor een naamgevingstraject dat ik begeleid. Tijdens de briefing hadden we al de nodige informatie over hun belangrijkste klanten gehoord. De namestorm was op basis van die uitgangspunten ook opgezet. De divergentie heeft een enorme reeks aan namen opgeleverd en na een zorgvuldige selectie en de eerste controles bleven er nog zo’n tien over. Het gevoel overheerst dat hier de goede naam tussen zit.

Ik had zelf ook wel stiekem een paar voorkeuren. Natuurlijk laat ik me tijdens de interviews hier niet door beïnvloeden. Toch is de verrassing groot bij sommige antwoorden. Ik weet het wel, het kan zo gebeuren. Je raakt verliefd op bepaalde ideeën als je nauw betrokken bent bij de ontwikkeling. Er ontstaat dan een soort tunnelvisie.

Dit soort toetsingsmomenten met de buitenwacht zijn daarom enorm belangrijk. Ik krijg voor mij opvallende signalen, hoor nieuwe opvattingen en ben blij met afwijkende meningen. Dit ‘outside-in werken’ prikt ballonnen door en laat ook mij weer met een frisse blik kijken naar het materiaal.

Nog steeds ben ik vol vertrouwen dat de juiste naam er tussen zit. Maar sommige elementen hebben na vandaag wel een andere kleuring gekregen. De verliefdheid is over. Ik hou nog steeds dit soort creatieve trajecten. En daar horen perspectiefwisselingen en bewust opgezochte reality-checks zeker bij. Ik noem zo’n dag als deze daarom een lesje nederigheid.