Vandaag was het weer een spannende les ArtSurfing. Mijn hele serie van ruim twintig overschilderingen stonden op het menu om besproken te worden. Op de productiviteit kon ik trots zijn. Ik heb nog nooit zoveel werk rondom één thema gemaakt. Natuurlijk had ik ook mijn dips. Dan ging ik even wat anders doen. Of ik vroeg aan Mieke Siemons om een vervolgopdracht. Die ik vervolgens niet kreeg. Terecht, want als je na de eerste beste hapering het bijltje er bij neer wil leggen, kom je nooit verder. Dan zoek je wel steeds iets nieuws op, maar komt er geen verdieping. Nee ik moest gewoon lekker doorgaan met mijn opdracht.

In een creatieve sessie heb je ook van die dips. Mensen hebben even geen energie meer, zien geen nieuwe denkrichtingen of worden gewoon lekker melig. Geen probleem, even gas terugnemen om daarna weer krachtig door te werken. Een kleine pauze kan zeker geen kwaad, natuurlijke incubatietijd noem ik dit. Maar die pauze mag geen afsluiting betekenen. Ik weet inmiddels uit ervaring dat daarna juist de parels kunnen verschijnen.

Tijdens de werkbespreking werd ik gevraagd een keuze te maken tussen goed en slecht werk. Om vervolgens het mindere werk ongegeneerd af te kraken. Alsof het geen werk van mij was. Het kostte me, na enige aarzeling, eigenlijk weinig moeite. Bij het zien van deze selectie kon ik me ook niet voorstellen dat dit studiemateriaal was voor ander, beter werk. Maar ik heb ook gewoon oefenmateriaal nodig om, soms, iets te maken wat er bovenuit schiet. Degene die de selectie hebben overleefd staan nu ook nog steeds op de site.

Door het blijven werken binnen dit thema heb ik ook geconstateerd dat ik graag meer met grafiek zou willen gaan doen. Maar ook dat het thema van overschilderingen nog niet helemaal uitgeput is. Mieke heeft me als vervolgopdracht meegegeven om nog eens een vijftal collages te maken zoals /7/” target=”_blank”>250513#1. Rainers meets Warhol zullen we maar zeggen.