De kennis ligt echt op straat. Een paar dagen de kranten scannen levert weer mooie inzichten op. Dolf van den Brink, directeur Heineken in Amerika, verklaart zijn succes door de aandacht voor ‘merken, mensen en executie’. En zegt hij in het FD: “We moesten weer leren te leren en fouten durven maken”. Iets dat in deze zware tijden verboden lijkt te zijn. ‘We hebben het tenslotte al moeilijk. Dus moet het graag in een keer goed’. Maar dat levert alleen maar meer verkramping op, denk ik.

Het succes van de topman van Boeing, Jim McNerney, werd een dag eerder in dezelfde krant verklaard door zijn saaie manier van leidinggeven. “Wanneer je een grote organisatie leidt, moet je de boodschap niet te vaak veranderen. Anders blijven de medewerkers wachten op het “initiatief van de dag” en komen zij zelf niet meer in actie”. Eigenlijk ook weer dezelfde thema’s waarbij hij de nadruk legt op mensen. De kunst is vooral om ‘de juiste mensen op de juiste plek te krijgen en de interne communicatie’.

De wetenschap breekt ‘innovatie’ op in de drie componenten: Drijfveren, managementpraktijk en resources. In het samenvallen van deze drie ontstaat innovatie. Met de voorbeelden van hierboven betekent dit een heldere toekomstvisie waarbij het management het goede voorbeeld geeft. En bij de beschikbare middelen horen slimme collega’s en ruimte voor experiment. Grote namen en grote bedrijven, het lijkt wel degelijk mogelijk.

Ik ben wel benieuwd wat de Boeing-baas bedoelt met de juiste mensen op de juiste plek want hiermee raakt hij aan de meest essentiële voorwaarde, de taakmotivatie van medewerkers. Pas als je uit jezelf de drang hebt om de gestelde taken goed uit te voeren, gaat de motor goed ronken en ga je creëren  Sander van de Pavert, de man van de LuckyTV-filmpjes in DWDD toont dat mooi met zijn weekagenda in de NRC. Daar staat zes dagen lang niets anders dan ‘filmpje maken’ en op de zondag ‘geen idee. Uitslapen. Dvd’s kijken.’ Hij heeft z’n motivatie duidelijk gevonden.

Maar hoe weet je eigenlijk wat je echt wil? Dat is een simpele vraag, maar voor veel mensen erg lastig te beantwoorden. Op welke prestatie ben je echt trots? En hoe heb je die gerealiseerd? Heb je een rolmodel/held? Wat zou je nog graag bereiken? Wat weerhoud je van die ambitie? Een paar vragen die bij me opkomen om die grote vraag te beantwoorden. Weet jij het eigenlijk zelf al?