Om mijn trilogie van ogenschijnlijk zinloze kennisontwikkeling af te ronden, tot slot het fenomeen schoenstrikken. Iedereen is in staat z’n schoenen te strikken en iedereen kent ook nog wel de worsteling om het te leren. Laatste wilde ik mijn zoontje van vijf het proberen te leren. Het bleek nog te ingewikkeld voor hem te zijn. Tenminste op de ouderwetse manier.

Nu blijkt in Amerika hier iemand een geniale oplossing voor gevonden te hebben. Zie bijgaand videoverslag. Ik vind dit een prachtig voorbeeld van een hoe iemand toch nog een verbetering kan aanbrengen bij zoiets alledaags als schoenstrikken. Een handeling die ook al heel lang op dezelfde wijze wordt uitgevoerd. 

De onbevangen geest die zelfs het meest alledaagse nog ter discussie kan stellen, is een zeer belangrijke voorwaarde om vraagstellingen en mogelijke oplossingen op hun werkelijke waarde in te schatten. Denk hieraan als je weer eens je schoen mag strikken.

Youtube