Via Twitter kwam de vraag ‘Hoe zorg je dat co-creatie ontstaat?’ als reactie op mijn vorige blog waarin ik aangaf dat co-creatie voor bijna de helft verantwoordelijk is voor het welslagen van sociale innovatie. Met andere woorden. Organisaties zijn eigenlijk wel verplicht om allianties met de buitenwereld aan te gaan om hun innovatiekracht op peil te houden.
De belangrijkste motor voor ‘creativiteit’ is een intrinsieke motivatie om het nieuwe op te zoeken, om zaken anders aan te willen pakken en oog te hebben voor kansen. Ik heb hier ook al eerder over geschreven. Die intrinsieke motivatie is lastig te leren, maar kan zeker gestimuleerd worden. Om er een paar te noemen:
Zodra het besef ontstaat dat de vraagstukken waarvoor de organisatie staat niet alleen door interne mensen kan worden opgelost, is het moment aangebroken de blik naar buiten te richten. Het co-creëren kan beginnen. Door bijvoorbeeld klanten en leveranciers te gaan betrekken bij het innovatieproces. Maar het kan ook noodzakelijk zijn om met concurrenten samen op te trekken of juist met branche-vreemde partijen een coalitie te gaan vormen.
In al deze gevallen is het vervolgens belangrijk om dit samenwerkingsproces zorgvuldig te coördineren. Het is namelijk heel wat anders wanneer je met collega’s een projectteam vormt of met ‘mensen van buiten’. Voordat je het weet zit je dan met juristen aan tafel die het aanwezige enthousiasme snel laat verdampen door contracten en regels.
Het Co-creatie Canvas is nu juist bedoeld om die juristen voorlopig uit de buurt te houden. Om de energie die er tussen de verschillende partijen bestaat te gebruiken om het proces verder te krijgen en het innoverend vermogen te vergroten. En wanneer de deelnemers ook nog beschikken over de creatieve vaardigheden en intrinsieke motivatie en er voldoende expertise aanwezig is, zijn de condities voor een succesvol co-creatie traject aanwezig.
Recente reacties