Kun je iemands karakter beter leren kennen door hem te portretteren? Een vraag die mij, zoals waarschijnlijk veel kunstenaars, bezighoudt. Vorige week trof een foto bij een necrologie me zo, dat ik dit gezicht wel moest gaan schilderen. In rode verf met een harde bamboe-pen als materiaal.

Een ietwat arrogante blik. Een gezicht vol plooien.  Veel schaduwpartijen. Er was genoeg om me op te concentreren. Een man letterlijk door het leven is getekend. Maar komt die tekening door zijn karakter of is het ontstaan door wat hij heeft meegemaakt? Tijdens het schilderen werd ik in ieder geval steeds banger voor de man die op papier ontstond.

Het is ook niet een gewoon persoon. Op 17 maart 2012 overleed John Demjanjuk, ook wel bekend als ‘Ivan de Verschrikkelijke’. Als krijgsgevangene van de Duitsers werd hij Hilfswilliger, ingezet om concentratiekampen te bewaken. Veel van zijn lotgenoten vluchtten uiteindelijk voor deze taak, hij niet.

Daarmee is hij al schuldig, maar wat zou ik hebben gedaan in zijn situatie? Achteraf is het makkelijk praten. Zijn aanblik blijft me fascineren, zeker ook omdat ik steeds blijf puzzelen met die vraag. Uiteindelijk leer ik dus vooral veel over mezelf bij het portretschilderen.