“Waarom zouden kinderen zich ineens helemaal veilig voelen als je een les over Creatief Denken geeft?” Een vraag die gisteren aan de orde kwam tijdens de bespreking van het onderzoek over ‘Creatief denken in het basisonderwijs’. Studenten van de Pabo InHolland buigen zich over de vraag ‘wat een leerkracht nodig heeft om creatief denken succesvol in een klas te kunnen doceren’.

Een van de belangrijkste spelregels bij Creatief Denken is het uitstel van oordeel. Dit betekent dus dat een leerling geen fout antwoord kan geven. Alles is goed. En daarmee ontstaat dus in principe een veilige omgeving. Het sluit ook aan bij het feit dat een kind van nature een creatief denker is.

Maar deze zienswijze staat zo ver weg van de dagelijkse schoolpraktijk. Daar is het normaal dat op een vraag maar een juist antwoord mogelijk is. Weet je die, dan wordt hiervoor beloond met een goed cijfer.

Paradoxaal genoeg zijn de spelregels van Creatief Denken binnen een schoolse context dus behoorlijk buiten de comfort zone van een kind. Ineens blijkt de leraar niet op zoek naar het enige juiste antwoord. Je eigen inzichten en opvattingen zijn belangrijk. De interactie tussen verschillende zienswijzen staat centraal. “Dat is wel even wennen”.

Er moest dus nog veel werk verzet worden om Creatief Denken tot normale lesstof op de basisschool te krijgen. Gelukkig vormt het 3-jarig onderzoek bij InHolland een mooie basis voor concrete handreikingen en inzichten. Een stap in de goede richting.