“Eerst wil je buiten de traditie. Je wilt geen deel worden van de rivier maar ernaast staan. Maar na een tijdje begin je te zien dat de echte energie, de grote kracht, in de rivier stroomt en dan wil je deel worden van de rivier. Als je echt ergens wil komen.” aldus de Italiaanse schrijver Sandro Veronesi in Vrij Nederland. “Een schrijver is niks zonder een traditie waarin hij leeft. Je moet deel zijn van je traditie, van je taal.”

Ik vond dit een mooie omschrijving van het feit dat innoveren nooit iets op zichzelf staands kan zijn, maar altijd vanuit een bepaalde context wordt gedreven. Grenzeloze vrijheid leidt uiteindelijk tot inertie. Zodra je weet binnen welke kaders je acteert, krijgt het zeggingskracht, ontstaat scheppingsenergie. Dit kan vervolgens dan wel die kaders doorbreken, maar dat is dan een gevolg en niet als eerste het doel.