Wij zijn verslaafd aan impulsen, stelt Daniel Levitin in zijn boek ‘Een opgeruimde geest‘. Elke keer als ons brein iets nieuws waarneemt wordt het beloond met dopamine. Want dat nieuwe kan gevaar betekenen of de kans op overleven vergroten. Tegenwoordig is het leven gelukkig niet meer zo primair, maar die dopamine wordt nog wel steeds afgegeven als wij een e-mail of whatsappbericht spotten. En dopamine is verslavend.

Multitasken is al langer naar het land der fabelen gestuurd, maar Levitin houdt een pleidooi voor meer rustmomenten voor het brein. Dit komt de kwaliteit van de output ten goede. “De natuurlijke toestand van de hersenen is dagdromen” aldus de auteur in de Volkskrant. “En wij maar denken dat dagdromen niet productief is. Terwijl het juist de stand van ons brein is waarin zelfkritiek en angst worden uitgeschakeld en waar creativiteit de ruimte krijgt.”

Dagdromen is dus ook belangrijk binnen het innovatieklimaat. Je vindt het terug in het aspect van speelsheid. De noodzaak om vrij en met een glimlach de wereld te benaderen. Je ontdekt dan andere aspecten, komt tot nieuwe inzichten. En Levitins betoog onderstreept ook het belang van focussen. Niet op allerlei paarden tegelijk wedden, maar bewust een paar vraagstukken centraal stellen en deze uitgebreid onderzoeken.

Het lijken daarmee twee tegenstellingen, speelsheid en focus. Maar ze hebben hetzelfde vertrekpunt; je hersenen zo effectief mogelijk laten werken om oplossingen te vinden voor “gevaren van deze tijd”.