ArtSurfing

Stapje voor stapje

  • 25 oktober 2012

De tijd van ‘onwetendheid’ is na anderhalf jaar intensief ArtSurfing wel achter de rug. Maar ik ben nog zeker niet terecht gekomen in de periode van ‘weten’. Ik kon me lang verschuilen achter een soort naïeve spontaniteit. Dit leverde soms ook nog verrassende dingen op. Maar reproduceren lukte me vervolgens niet.

Tijdens de atelierles deze week zag ik tijdens de werkbespreking en later ook tijdens het schilderen, wel beter wat er werkte en wat niet. Maar ook nu wil dit nog niet zeggen dat ik weet hoe ik iets moet aanpassen als het niet werkt. Dat is een behoorlijk frustrerende periode.

Ik ben me veel meer bewust van de stappen die ik zet en de keuzes die ik maak. Met als gevolg dat deze “bedachtzaamheid” de spontaniteit wegdrukt. Dit leidt zeker niet tot beter werk. Integendeel. Een spontane lijn is veel krachtiger dan een secuur geplaatste streep. Ik weet ook wel dat Apollo niet voor Dionysus ten tonele mag verschijnen.

 de grens

De zoektocht naar het vangen van die spontaniteit binnen bepaalde vooraf bepaalde kaders staat dus de komende tijd centraal. De opdracht is dan ook om een bepaald landschap steeds weer te gaan schilderen. En elke keer wanneer ik vind dat ik vastloop begin ik gewoon met een nieuwe versie. Op die manier verzamel ik gespreksstof om die zoektocht samen met Mieke Siemons te onderzoeken.