Tot het allerlaatst had ik het kleine schilderijtje bewaard. Ik wist lang niet wat ik met het formaat 10 x 10 cm moest gaan doen. En toen werd het ineens helder. Dat kleine formaat moest de weidsheid verbeelden. Hoe groots kan een klein doek zijn.

Stap voor stap verwerkte ik al het geleerde van de afgelopen tijd in de compositie. Niet altijd direct bewust, maar wel achteraf goed herkenbaar. Alles viel op z’n plaats. Het atmosferisch perspectief, de coulissenwerking en mijn thema “bloedeiland”.

Mieke was direct geraakt door het werk. Voor het eerst wilde ze er graag een waardering aan geven als docente. Ik heb mijn eerste 9 gescoord. Joepie.