De ArtSurfingles bracht me in contact met de Amerikaanse schilder Philip Guston. Een boeiende ontwikkeling maakte deze man door een halve eeuw geleden. Van abstract expressionistisch naar een nieuwe vorm van figuratief, met enorme weerstand tot gevolg. Tegenwoordig is die kritiek al bijna niet meer voor te stellen.

De opdracht is om de komende tijd persoonlijke alledaagse situaties te fotograferen en die als uitgangspunt te nemen voor schetsen en schilderijen in neo-expressionistische stijl.

Natuurlijk werd ook mijn werk van de afgelopen tijd besproken. De eenlijns-portretten bieden goede aanknopingspunten voor compositie en expressiviteit. De serie wordt vervolgd, nu met mijn jongste zoon als tekenobject.

Mijn laatste schilderij is nog niet af. De les is een mooi moment om over de mogelijke vervolgstappen te praten. Ik had als suggestie om het formaat aan te passen en onderaan een deel weg te snijden. Mieke vond dit geen goed plan. “Je moet het schilderend oplossen. En als het niet lukt, begin je gewoon helemaal opnieuw.” Tja, een wijze les die ik de komende tijd maar eens ter harte ga nemen. Op die manier wordt ook beter zichtbaar waar ik vastloop en hoe ik dat vervolgens oplos.