Een prettige gewoonte van mij is om jaarlijks tenminste een dag op het Filmfestival Rotterdam te vertoeven. Ik overlaad me dan graag met veel verschillende films. Zo ging dit jaar de reis door China, Frankrijk, Nederland en Polen.

De Chinese en Poolse film namen beiden uitgebreid de tijd voor het visuele verhaal. Eerlijk gezegd kostte het me op het begin best wat moeite om zelf terug te zakken in dit tempo. Ik ben het niet meer zo gewend om zo’n contemplatieve films te bekijken. Uiteindelijk grepen de films me toch bij de keel en beleefde ik wederom een fantastische dag.

Terug in de trein moest ik nog wel denken aan die omschakeling. Tijdens creatieve sessies wordt vaak de nadruk op snelheid gelegd. Mensen moeten in een flow komen, waardoor de ideeën over elkaar heen rollen. Iedere keer weer een heerlijke ervaring. Maar daarnaast moet er ook ruimte zijn voor het vertragen.

En deze tijd geeft ons weinig kans op onthaasten. En dat is jammer. Want ik heb door die twee films weer mogen ervaren hoe waardevol het is om uitgebreid stil te staan. Ruim de tijd te krijgen zaken te bekijken en je gedachten er bij op te maken. Juist door het lage tempo zie je weer andere dingen. Details die je anders in de haast uit het oog verliest.