Het creatieve proces is een explosief goedje. Je gaat met elkaar op zoek naar nieuwe oplossingen. Die expeditie naar het onbekende maakt veel los, zowel bij jezelf als bij anderen. Zaken die normaal gesproken wellicht onder het oppervlak blijven, krijgen de kans zichtbaar te worden. Dit betreft aangename dingen zoals ongekende persoonlijke creatieve kwaliteiten en eureka-momenten.

De zoektocht naar oplossingen werpt ook licht op schaduwkanten, onderhuidse irritaties, ongeschreven regels of verborgen agenda’s. Als facilitator moet je hier bewust van zijn. En er voor zorgen dat dit soort erupties in goede banen worden geleid. En niets is hier goed of fout. Het is ook niet meer dan logisch dat weerstanden zichtbaar worden wanneer vernieuwing centraal staat.

Afgelopen dagen heb ik een basistraining ‘Faciliteren van het creatieve proces’ mogen verzorgen. Dergelijke aspecten van het vak komen uitgebreid ter sprake in de vorm van groepsdynamica. Wat te doen met moeilijke deelnemers?

Wezenlijk onderdeel bij deze training is ook de spiegel die jij jezelf voorhoudt. Wat laat jij niet graag toe bij jezelf? Hoeveel flexibiliteit heb je zelf om wijzigingen in het reisplan toe te laten? Uiteindelijk zijn de beperkingen van de facilitator de grenzen van de groep. Een mooi inzicht waar ik nog lang mee vooruit kan.