Gisteravond had ik weer les op de academie. De leraar wilde ons laten voelen dat het toestaan van chaos en toeval kan leiden tot kunst. Iedereen stond achter een vel papier klaar met een stuk houtskool. Iedere vijf minuten werd een nieuw thema gepresenteerd dat je zo concreet mogelijk moest tekenenen. Bij elk nieuwe thema begon je ook steeds bij een ander vel. Kortom, verschillende voorwerpen, tekenstijlen en materiaalgebruik liepen uiteindelijk door elkaar heen.

Na een paar rondes mocht je weer voor je oorspronkelijke ezel gaan staan. Vrijwel niets van je eerste lijnen was nog zichtbaar. Men hard er een aardige chaos van gemaakt. De kunst was nu om uit die brij iets naar voren te halen dat als een eenheid kon fungeren. Door vlakken weer weg te poetsen of met wit extra lijnen te zetten en in mijn geval, door het complete vel allereerst om te draaien.

Ik had eerder die dag een training gegeven in Amstelveen in een zaal naast een Klaas Gubbels. Wellicht dat dit mij heeft geïnspireerd om een soort vaas of pot uit de vormen te laten opdoemen. Veel van de onbestemde elementen die al aanwezig waren in het beeld mochten blijven. Zo grof mogelijk heb ik lichte- en donkerpartijen van de pot weergegeven. Het voordeel van zo’n begin is dat het niet allemaal zo precies hoeft te zijn. Kortom, je stapt voorbij je interne criticaster die bij de eerste streep vaak al een scherp oordeel velt. Die kritische toon verstomd en laat veel ruimte tot expressie toe. Een heerlijk bevrijdend gevoel, met resultaat.