De ondertitel ‘De onderstroom van organiseren’ trok me definitief over de streep. In mijn vorige blog onderstreepte ik al de noodzaak aandacht te schenken aan de bereidheid tot vernieuwing binnen een organisatie. Met extra focus op de onderstroom. Dit boek doet niet anders, heerlijk.

Maar ik was al gevallen voor de sterk visuele opzet van Rob van Es’ boek ‘Veranderdiagnose’. Een weldaad voor iedere beelddenker. Aan de hand van kunstwerken van o.a. Kurosawa, de Goya en Elschot maar vooral het schilderij Las Meninas van Velàzquez wordt een systematische analyse van de organisatie gepresenteerd.

En hoewel ik er pas net in gedoken ben, voelt het nu al als een warm bad vol spannende stroomversnellingen. Uit het eerste deel van het boek, over waarnemen, zin geven en leren, heb ik al een interessante conclusie getrokken. Een nieuwe definitie van Creatief Denken: de wil tot leren. Leren is tenslotte openstaan voor de mogelijkheid dat je iets verkeerd ziet en daardoor het nieuwe toelaat.

Wanneer een organisatie haar innovatiekracht wil versterken zal ik voortaan beter inventariseren hoe de interne feedback is georganiseerd. Hoeveel projecten er de afgelopen zes maanden mislukt zijn en hoe men daar tegenaan kijkt. Wat hun grootste lering is van het afgelopen kwartaal.

Hoe meer je bereid bent kritisch naar jezelf en elkaar te kijken en hoe ruimer de keuzevrijheid van medewerkers, des te groter is de innovatiekracht van een organisatie.

Ga je nog op vakantie, dan is dit boek een aanrader.